سری توسرا

 

در ادعیه ماه مبارک رمضان کلید واژه ای که خیلی تکرار می شود (خلصنا من النار یارب ، اجرنا من النار یا مجیر ، من علی بفکاک رقبتی من النار )  و به نظر مهمترین درخواست این ماه است « نجات از آتش است » 

اما واقعا نجات از آتش یعنی چه و آیا اینقدر مهم است و آیا سطح در خواست های ماه در این ماه که ماه رشد و بنا به تعبیر روایات مضمار است یعنی میدان مسابقه است ، باید در حد فقط نجات از آتش خلاصه شود و رشد در مراحل بالاتر را زیاد نخواهیم ؟! 

حتی امام حسین علیه السلام در دعای عرفه می فرماید : 

اَسْئَلُکَ اَللّهُمَّ حاجَتِیَ الَّتی اِنْ اَعْطَیْتَنیها لَمْ یَضُرَّنی ما مَنَعْتَنی وَاِنْ مَنَعْتَنیها لَمْ یَنْفَعْنی ما اَعْطَیْتَنی اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتی مِنَ النّارِ 

 

می توان گفت راز این در خواست در این آیه قرآن نهفته است که می فرماید : 

وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلاَّ وَارِدُهَا کَانَ عَلَى رَبِّکَ حَتْماً مَقْضِیّاً (71)

و هیچ کس از شما نیست مگر [ اینکه ] در آن وارد مى‏گردد . این [ امر ] همواره بر پروردگارت حکمى قطعى است .

 

در توضیح این آیه گفته اند که باطن این دنیای ما همان جهنم وجود دارد که فرمود : «سبحان الذی بیده ملکوت کل شیء  » اگر ما از جهنم و آتش باطن دنیا بتوانیم عبور کنیم به نهایت سعادت دسیدیم و در باطن این دنیا هر جایی که غفلت باشد و خطای از دستورات الهی باشد دچار آتش شده ایم و از سعادت دور شده ایم . 

وقتی در ادعیه می خواهیم مارا خداوند از آتش خلاصی دهد در واقع دوری از هرگونه غفلت از خدا را خواستاریم و این نهایت درجه رشد است ، به همین خاطر امام حسین علیه السلام می فرماید اگر آن را داشته باشند دیگر هیچ چیزی لازم ندارند .