سری توسرا

باید در تحلیل تجربه های بعد از مرگ چند نکته را باور داشت : 

1- هیچ کدام از عزیزانی که این تجربه ها را دارند وارد عالم برزخ نشدند بلکه یک شمه ای و گوشه ای از عالم برزخ را برای تنبه خودشان و دیگران به آن ها نشان داده شده است . 

2- عالم برزخ بر اساس قانون خودش اداره می شود و همانطور که عالم ماده قانون دارد عالم برزخ هم دارای قانون است که باید طبق آن قانن درمان شویم . 

3- ملکوت ما سازنده عالم برزخ ماست . 

4- تعلقات ما نقش اساسی در زندگی بعد از مرگ ما دارد . 

5- باید در مورد مرگ اعتدال را رعایت کرد نه شیفته ی مرگ بودن به تنهایی درست است و نه ترس به تنهایی ، همان امیر المومنینی که می فرمود : علی از بچه نسبت به پستان مادر به مرگ مشتقاق تر است همان امیر المونین از عاقبت بخیری خود استرس داشت ، وقتی پیامبر صلی الله و علیه آله خبر شهادت ایشان را داد امیر المومنین علیه السلام عرضه داشت : افی سلامه من دینی .  شوق و ترس ما یکوقت مانند دانش آموزی است که درسش را خوانده و برای امتحان دادن بازهم استرس دارد چون نمی داند چه اتفاقی خواهد افتاد و یکوقت انسان درسش را نخوانده ولی می داند باید امتحان بدهد و در عین حالی که می ترسد از اینکه هیچ چیزی ندارد ولی یکم برای اینکه امتحان بدهد شوق دارد تا سریع تر تکیفش مشخص شود . 

6- عالم تجلیات خداست 

7- هر کدام از تجربیات به اندازه ظرفیت و سعه ی وجودی تجربه گر جلوه ای دیگر دارند . 

8- تعادل بین دنیا و آخرت و خواستن هر دو باید در یاد مرگ رعایت شود ، نباید یاد مرگ باعث شود ما دنیا را تعطیل کنیم و حتی لذت بردن از نعمت های دنیا هم در کنار یاد مرگ لازم است اما نباید دنیا هدف شود و باید همیشه دنیا در وسیله بودن خود باقی بماند . 

9 - عالم برزخ صفر و یکی نیست یعنی هر اندازه خوبی در پرونده اعمال ما باشد دیده خواهد شد و هر چقدر بدی هم باشد باید درمان شود چه بسا مانند داستان ملا مهدی نراقی که مرحوم دستغیب نقل می کنند عالم برزخ یه پیرمرد رو دید که در بهشت برزخی خود بخاطر یک قضاوت اشتباه هر چند مدت یکبار دچار وحشتی و عذابی می شد .